Auteur en fotograaf: Joy van der Beek
Op reis naar de plek waar de beer, de veelvraat en de wolf domineert. Er is twee maal een vliegreis voor nodig. De ene naar de hoofdstad en de andere naar Kajaani. Vanuit daar is het nog twee tot drie uur rijden met de auto (dit geheel afhankelijk van de staat van de wegen aangezien het nog af en toe flink sneeuwt in dit gebied). Rond 20:30 uur arriveren we op de plaats van bestemming en worden we hartelijk ontvangen door de eigenaar van de locatie en reisleider Peter van der Veen. Onze reisleider is namelijk al op de plaats van bestemming, aangezien hij er al een groepsreis op heeft zitten. Nadat de spullen naar de kamers zijn gebracht en we aan een overheerlijk diner zitten, krijgen we te horen dat we al meteen diezelfde nacht nog naar de korhoen kunnen gaan! Dit ritje moet gemaakt worden met de sneeuwscooter en aangezien er maar 7 personen tegelijk mee kunnen moeten we in twee shifts die kant op. Ons reisgezelschap inclusief Peter bestaat namelijk uit 8 personen.
Ongerept stukje Finse natuur (28 april – 1e hut)
Na een magische sneeuwscootertocht door een betoverend sneeuwlandschap en ongerept stukje natuur krijgen we allemaal onze plek toegewezen in een van de schuilhutten. Sommigen zitten met drie personen in de schuilhut en anderen hebben een hut alleen. Het spektakel begint zodra de eerste korhoen mannetjes ten tonele verschijnen. Het begint heel rustig, je hoort wat gekoer van de mannetjes en ziet ze een beetje om zich heen kijken. Zodra er meer verschijnen en ze wat meer bewegen zie je dat de eerste gevechten ontstaan. Een gevecht tussen de korhoen is net als een dans. Ze gaan met de gezichten naar elkaar gericht staan en maken eerst wat korte buigingen naar elkaar. Daarna zetten ze om de beurt een stap naar voren en als de één een stap naar voren zet gaat de ander een stap naar achteren. Zo dansen ze samen voort tot een van de twee de echte eerst move maakt, de ander bespringt en begint te pikken. Sommige gevechten zijn zo heftig dat de veren de rondte in vliegen! Korhoen mannetjes staan ook wel bekend als de “crazy birds”. Nou die naam doen ze echt eer aan, vooral als er een vrouwtje op dezelfde plek aankomt. Je hoort het aan het gekoer wat aanzwelt. De mannetjes draaien zich bijna allemaal om naar de richting waar het vrouwtje is verschenen! Prachtig om te zien hoe dit hele schouwspel zich voor onze neus voltrekt, en niet heel onbelangrijk, voor onze lens! Het vrouwtje gaat uiteindelijk een tijdje in de top van een boompje zitten wachten en vliegt er vervolgens vandoor.
Rond 7:00 uur – 7:30 uur is het helaas alweer voorbij en worden we opgehaald met de sneeuwscooter om lekker te gaan ontbijten. Na het ontbijt is er tijd en ruimte om beelden aan Peter te tonen en deze te bespreken, te wandelen in de buurt of lekker even te gaan slapen zodat je weer opgeladen bent voor de volgende nacht in de hut.
Ontmoeting met de prachtig beer en wolven (28 april – 2e hut)
In de middag, rond 16:00 uur, vertrekken we met de hele groep naar de berenhut. Wat een spektakel is dat zeg! Zodra we aankomen ligt er al een beer te eten bij het karkas. We stappen heel stil uit en velen pakken alvast de camera in de hand. Samen sluipen we steeds een beetje dichterbij. We moeten enorm stil zijn, want anders schrikt de beer van ons. Zodra we nog ongeveer 150 tot 200 meter van de beer vandaan zijn merkt hij ons toch op en zet het op een lopen. We hebben de beer in ieder geval al gezien tijdens daglicht!! Nu gauw in de hut onze camera-apparatuur installeren zodat we klaar zitten mocht hij weer terugkeren. Ondertussen kunnen we raven fotograferen want deze vliegen er genoeg! Helaas zijn er ook veel meeuwen maar op de sneeuw geeft dat een leuk high-key project voor tussendoor.
Rond 19:00 uur komt de beer terug om van het karkas te eten. Wat een prachtig beest en gaaf dat we hem nu van dichterbij kunnen bewonderen! Na een tijdje fotograferen vervolgt de beer op een rustig tempo weer zijn weg het bos in. Als het te donker is om te fotograferen zoekt een aantal van ons hun bed even op om wat te kunnen uitrusten. Enkelen van ons blijven wakker om te zien of er wat te spotten valt. En ja hoor! Rond 23:30 uur komen er drie wolven en een beer het gebied verkennen. Wat een prachtig gezicht! Ook al kunnen we geen foto’s met perfect licht maken, toch is het een prachtig schouwspel om ze te zien bewegen in het bos. Doordat er sneeuw ligt en we een verrekijker gebruiken kunnen we ze goed zien lopen in het gebied. Ze zijn er de hele nacht tot ongeveer 4:00 uur. Helaas net voordat het echt een beetje lichter begint te worden, kiezen ze ervoor om ergens anders heen te gaan. Desalniettemin hebben we enorm genoten en smaakt dit naar meer!
Verschillende onderwerpen bij de hutten (29 april – 3e hut)
Op deze middag heeft de groep zich opgedeeld. De helft gaat naar de beren en de andere helft gaat naar de auerhoen. Bij de beren is de zeearend een onderwerp van de eerste uren. Er valt sneeuw en de arenden, meeuwen en raven maken mooie onderwerpen in deze sneeuwval. Rond 22:00 uur, als het net al donker is, komen een veelvraat en een beer het gebied in. Ze blijven er de hele nacht en het is dan ook een interessante uitdaging om met lange sluitertijden foto’s te maken.
Bij de auerhoen hebben ze prachtig zicht op de auerhoen en zijn vrouwtjes. Ze laten zich goed zien en zijn prachtig te fotograferen in het mooie ochtendlicht van de volgende dag. Wat een mooie kleuren heeft deze prachtige bosvogel. Het magische van deze vogelsoort is dat je hem rond 2:30-3:00 uur aan hoort komen. Hij klikt met zijn snavel om de vrouwtjes te imponeren. Klik, klik, klik, klik, grrtststststst. Dit typische geluid van de auerhoen vergeet je niet gauw meer als je hiermee gewekt wordt in het midden van de prachtige Finse natuur. Het mannetje loopt in zijn territorium rondjes en klikt erop los om de vrouwtjes zijn kant op te lokken. De ene man lukt het wel en de andere niet. Soms komen mannetjes elkaar nog tegen op de grenzen van hun territorium. Dan gaan ze geen van beiden een goed gevecht uit de weg. En wat zijn het kranige vogels! Het gaat er hard aan toe tijdens zo’n gevecht. De vrouwtjes laten af en toe ook wat van hen horen. Zij zitten in het begin van de balts periode vooral nog in de bomen en komen af en toe naar de grond. Later in de balts komen ze vaker naar de grond en zijn ze klaar om te paren. Het geluid van het vrouwtje klinkt heel apart. Je kunt het vergelijken met een kruising tussen iemand die nasaal lacht en een gakkende gans. Zodra je ook dit eenmaal hebt gehoord vergeet je het niet meer. We hebben prachtige momenten gehad om de auerhoen vast te leggen, dit smaakt wederom naar meer.
Interactie tussen de beren bij lichte sneeuwval (30 april – 4e hut)
Om bij de hut van vandaag te komen moeten we nog even een stukje met de sneeuwscooter. Wat een spektakel dat er op het laatste stuk (bij de schuilhutten) meteen al een beer dichtbij staat te wachten. Het is toch ook wel een beetje onwennig, er staan al twee beren op het veld en wij moeten van de sneeuwscooterslee naar de schuilhutten gaan om klaar te zitten voor het fotograferen. Je hebt daardoor het idee dat je toch een beetje moet haasten, want er lopen gewoon beren op niet meer dan 200 meter afstand!
Maar we worden verzekerd dat er geen haast nodig is. De beren zijn dit gewend. Toch maken we ons snel klaar voor dit volgende foto-avontuur. Na een tijdje twee grote beren gefotografeerd te hebben, komt er een iets kleiner exemplaar het veld op. Deze is wat lichter van kleur dan de andere twee en lijkt iets kleiner. Het is een vrouwtje, en wat blijkt, ze heeft ook nog eens drie jongen van 1,5 jaar bij zich! Wat een cadeautje is dit! De moeder beer is erg alert net als de jongen. Elke keer als er een andere grotere beer aankomt verdwijnen ze even naar de bosrand. Maar toch komen ze iedere keer weer terug en hebben we perfect zicht op de interactie van deze beren. De kleintjes snuffelen, stoeien met elkaar, rennen en klimmen af en toe in de boom aan de bosrand. Wie had dit ooit durven dromen! En dit alles ook nog eens met de sneeuw als ondergrond.
Later op de avond komt er zelfs nog een veelvraat langs. Deze laat zich goed zien en we kunnen hem goed en met mooi licht op de foto zetten! Wat een begin van deze nacht in de hut. In de ochtend komt moeder beer nogmaals met de kleintjes langs. Het begint ook nog eens licht te sneeuwen. Prachtige foto’s zijn dit geworden. In volledige jubelstemming komen we naderhand uit de hutten! We zijn allemaal zo blij met wat we gezien en gefotografeerd hebben, dit pakken ze ons niet meer af!
Verschillende hutten: beren, veelvraat en auerhoen (1 mei – 5e hut)
De laatste keer in een hut zijn we nogmaals opgesplitst. Nu gaan de mensen die naar de beren waren naar de auerhoen en andersom. Bij de berenhut krijgen ze in de namiddag bezoek van twee beren die na elkaar even langskomen om te eten. Er is ‘s nachts een mooie open hemel. Het is volle maan en er wordt zelfs een beer in het maanlicht vastgelegd! In de ochtend wordt deze groep getrakteerd op een veelvraat die bijna twee uur voor de hut heeft zitten poseren! Wat een kansen voor mooie foto’s zeg.
Bij de auerhoen was het wederom een spektakel. Er zaten een aantal reisgenoten bij de hoofd balts plek en ik zat er iets verder vanaf. Vanaf 2:30 uur begint de auerhoen op de verdere plek zijn balts. Hij klikt erop los maar het is te donker voor foto’s, dus eerst even lekker genieten van dit mooie geluid en de mysterieuze vogel die rondloopt. Vanaf 3:30 uur wordt het buiten wat lichter en kunnen de foto’s gemaakt worden. De auerhoen loopt er gelukkig nog steeds en springt af en toe. Hij is alleen met maar liefst iets van drie tot vier vrouwtjes in de boomtopper eromheen. Rond 4 uur vliegen de vrouwtjes echter weg richting de hoofd balts plek. Daar zijn op dat moment 7 mannetjes actief en dus kiezen ze ervoor om die kant op te vertrekken. Ze zijn daar mooi in het zicht van de hutten waar de anderen zitten en de auerhoen geeft daar een mooie show. Rond 5 uur verplaatst het spektakel zich naast de hutten en verdwijnen de auerhoen mannetjes en vrouwtjes naar een plek met meer privacy voor hun balts ;-). Al met al een geslaagde ochtend.
Als we uit de hutten komen zit de fotoreis er helaas alweer op. We ontbijten samen en bespreken onze gave ervaringen van deze reis! Elke situatie smaakte naar meer en we vinden het jammer dat we naar huis moeten. De tijd is enorm snel voorbij gegaan. Maar, zo blijft er altijd wat te wensen over en wie weet zijn sommige van ons er volgend jaar weer!
Ben je door dit reisverslag enthousiast geworden over deze fotoreis naar Finland? Neem dan gerust een kijkje op onze website voor verdere details van deze reis.