Reisverslag Fotoreis Extremadura Spanje april 2023

Bijeneters © Gerard Steehouwer

Reisverslag Fotoreis Extremadura Spanje april 2023 – Vogelfotografie

April… het voorjaar is van start gegaan en de broedvogels keren terug uit hun overwinteringsgebieden. De focus van de vogels is vooral gericht op het zorgen voor nageslacht, dus veel baltsen, paren en nesten bouwen. Een fantastische periode om van 2 tot en met 9 april weer namens Nature Talks met een groep enthousiaste natuurfotografen op reis naar Spanje te gaan, om samen met hen te genieten van het voorjaar op het Iberisch schiereiland. In deze groep van 7 deelnemers twee oude bekenden die al eerder mee geweest zijn naar Spanje… gezellig!

Steenuil © Gerard Steehouwer

Bijzondere vogelsoorten van het Iberische schiereiland

De reis richt zich wederom op het gebied waar de 3 autonome regio’s Extremadura, Castilië-La Mancha en Castilië y Leon aan elkaar grenzen. In deze regio’s tref je karakteristieke dehesa landschappen aan; glooiende weilanden met verspreide kurk- en steeneiken. De vogelrijkdom in deze streek is enorm, maar ook Egyptische mangoest is hier te vinden. Een uitgelezen gebied om vanuit hutten een aantal bijzondere vogelsoorten van het Iberisch schiereiland te fotograferen. Als ze zich laten zien natuurlijk… het zijn wilde dieren die niet in een kooitje op ons zitten te wachten.

Hop © Anton Steehouwer

Wat kan je in de verschillende vogelhutten verwachten?

Tijdens de 2023-april-editie van deze fotoreis naar Spanje stonden de volgende hutten ‘op de kaart’:
– hutten voor de grote trap, waar je tijdens een lange (15 uur) sessie kans hebt op het fotograferen van barstende mannen vlak voor je hutje;
– de hut voor de grijze wouw, waar je tijdens een lange (15 uur) sessie kans hebt deze fraaie roofvogel te fotograferen, maar wat zeker geen zekerheid is. De grijze wouw is erg gevoelig voor verstoring.
– de keizerarend hut, één van de weinige hutten in Spanje waar je quasi zeker de Spaanse keizerarend voor je lens krijgt, en ook kans maakt op onder andere de Egyptische mangoest;
– de steppe roofvogel hut, waar naast juveniele Spaanse keizerarenden ook bruine kiekendief en meestal monniksgier, buizerd en rode en zwarte wouw zich laten zien;
– de nieuwe, verplaatste vallei hut, met havik, bruine kiekendief en rode en zwarte wouwen die het aas in duikvlucht komen pikken;
– de havik hut, speciaal gericht op het fotograferen van haviken.
– de blauwe ekster hut, waar blauwe eksters van dichtbij gefotografeerd kunnen worden en vliegbeelden de uitdaging vormen;

Kleine torenvalk © Martin Wessel

– de (nieuwe) wouwen hut biedt kans op luchtacrobatiek van de rode en zwarte wouwen, aangevuld met buizerds;
– de bijeneterhut, die fantastische kansen op mooie beelden van bijeneters biedt áls ze op tijd terug zijn… dus meeste kans eind van de reis;
– de hut voor de hop, waarbij het mannetje af en aanvliegt met voedsel voor het reeds broedende vrouwtje;
– de hut voor de steenuiltjes;
– de hut voor de waadvogels, waar je vanaf een laag standpunt mooie opnames van onder meer de steltkluut kunt maken;
– de hut voor de Iberische klapekster;
– de hut voor de kleine torenvalk;
– de hut voor de vale – en monniksgieren, waarbij ook raven en rode – en zwarte wouwen volop aanwezig zijn;
– En er was de mogelijkheid om de rode patrijs tijdens een ‘safari’ vanuit de auto te fotograferen;
– Tot slot kon een bezoek aan Nationaal Park Monfragüe gebracht worden, waarbij de beroemde gierenrots met de verwarrende naam ‘Peña Falcon’ – ook wel Salto del Gitano genoemd – bezocht wordt.

Grote trap © Martin Wessel

Meenemen op reis: een dosis geluk, een fluisterstem én een flinke portie geduld!

We gaan met deze reis op zoek naar enkele doelsoorten die niet in grote aantallen voorkomen zoals bijvoorbeeld ‘onze’ kool- en pimpelmeesjes. De hutten voor zowel de keizerarend als de grijze wouw staan in de territoria van telkens één koppel die in hun territorium geen andere soortgenoten dulden! Het is dus géén komen en gaan van deze fantastische roofvogels voor de hut: je moet naast een dosis geluk ook héél veel geduld hebben als je deze hutten bezoekt. Hetzelfde geldt voor de Spaanse trap. Deze prachtige vogels zoeken elkaar in deze periode weliswaar op, maar je weet niet van tevoren waar de ontmoetingen gaan plaats vinden. Dus ook voor de grote trap geldt dat een dosis geluk én veel geduld noodzakelijk zijn.

Rode wouw © Anneke Zwanikken

Voor de meeste hutten geldt dat succes geen vanzelfsprekendheid is. Om het succes een handje te helpen moet je urenlang muisstil kunnen zijn én een flinke dosis zitvlees bezitten. Hoe stiller je bent… hoe groter je kansen! Wie weinig geduld heeft en/of niet in staat is om – áls je al moet praten – te fluisteren en de hele dag foto’s wil kunnen schieten zal waarschijnlijk de nodige moeilijke momenten te verwerken krijgen… Maar voor wie het op kan én wil brengen, levert het schitterende momenten en foto’s op!

Vale gier © Aart Last

Voorbespreking, gevolgd door keuzestress!

Ter voorbereiding op de reis spreek ik, doordat de techniek me aanvankelijk in de steek laat, de deelnemers op verschillende momenten via een digitale verbinding. Het reisgezelschap bestaat uit zeven Nederlandse deelnemers. Uiteindelijk heb ik Joke, Anneke, Martin, Aart, Dirk, Anton en Gerard mee kunnen nemen in wat er zoal in de hutten te verwachten is, welke spelregels er bij de hutten gelden en hoe één en ander het beste voorbereid kan worden.

Spaanse keizerarend © Dirk de Vries

Omdat het een zeer breed aanbod van mogelijkheden betreft, worden de deelnemers vooraf gevraagd om aan te geven welke hutten ze zouden willen bezoeken gedurende de zes fotodagen die we daar hebben. Alle hutten bezoeken lukt namelijk niet… er moeten keuzes gemaakt worden. We bezoeken per dag twee hutten (één in de ochtend en één in de namiddag om zodoende maximaal profijt te hebben van het mooie ochtend- en avondlicht) en in het geval de grote trap of de grijze wouw op de wensenlijst staat, ben je als deelnemer een hele dag ‘onder de pannen’. Er konden per deelnemer dus maximaal twaalf fotohutten bezocht worden. En dat levert, naast de nodige keuzestress vooraf, een hele boel mooie fotokansen op. Nadat de deelnemers hun voorkeur hebben doorgegeven, maak ik in afstemming met onze lokale Spaanse gids een basisindeling voor de vakantieweek. We zijn er klaar voor!

Monniksgier © Anneke Zwanikken

Het gaat beginnen

Op 2 april treffen we elkaar bij de incheckbalie op Schiphol. In verband met de ervaringen op Schiphol spreken we 3 uur voor vertrek af. Maar het inchecken en de controles gaan lekker vlot
en na 40 minuten zitten we met z’n zevenen (één van de deelnemers is helaas op het laatste moment door de griep geveld) met een kop koffie te wachten op ons vertrek. Na een
voorspoedige vlucht worden we op het vliegveld van Madrid opgewacht door Teresa, de vrouw van onze Spaanse gids. Nog even de huurauto ophalen en we zijn op weg naar het hotel, waar we
na een rit van 1,5 uur aankomen. Nadat de koffers zijn uitgepakt maken we nog even een klein ommetje in de buurt waarbij de zon het Spaanse gevoel versterkt. Vervolgens gaan we buiten het
hotel (op zondagavond is de hotelkeuken gesloten) eten en zoeken we ‘moe maar voldaan’ onze kamers op.

Rode wouw © Martin Wessel

Dag 1 – eerste hutbezoeken

De volgende ochtend treffen Aart, Dirk, Anton, Gerard en ik elkaar rond 7.00 uur voor het ontbijt bij koffiebar Metropole naast het hotel. Anneke en Martin zijn dan al ruim een uur eerder
vertrokken naar de hutten voor de grote trap en zullen daar pas rond 21.30 uur opgehaald worden. Na een bak koffie en wat toast worden wij rond 7.30 uur door José David en Teresa en naar de
verschillende hutten worden gebracht; Aart, Dirk, Anton en Gerard gaan naar de gierenhut en ik ga naar de hop. Rond een uur of 1 worden we weer opgehaald en lunchen we met elkaar bij
Metropole. Nadat de kaartjes zijn leeg gemaakt en de batterijen weer zijn opgeladen, vertrekken we rond 16.00 uur weer naar verschillende hutten; Aart en Dirk naar de havikhut, Anton en Gerard
naar de blauwe eksters en ik naar de nieuwe wouwen hut.

Begin van de avond, rond 20.00 uur, treffen we elkaar weer bij het hotel. Tijdens de borrel nemen we de afgelopen dag door en worden fototips en aanwijzingen gedeeld. Anton en Gerard hebben
– net als de rest – genoten van het fotograferen maar hebben ook ontdekt dat je met een lengte van ruim 1.95 meter behoorlijk lening moet zijn om het een aantal uur in de hutten vol te houden.
Rond 20.30 uur gaan we aan tafel en rond 22.00 uur schuiven Anneke en Martin moe maar voldaan – de grote trappen staan op de foto! – aan. De eerste dag heeft bij een ieder de doelsoorten van de
bezochte hutten opgeleverd. Na het eten gaan we naar de kamers, morgen weer vroeg dag.

Dag 2 en verder

De volgende dagen spelen zich op min of meer dezelfde wijze af. ‘s Morgen bijtijds ontbijten bij Metropole en daarna verspreiden over de verschillende hutten. Iedere dag bracht voor iedereen
weer de nodige fotokansen en alle doelsoorten werden op de plaat gezet. Aan het eind van iedere dag vertellen de deelnemers tevreden wat ze voor hun hut gezien hebben en hoeveel foto’s ze die
dag hebben kunnen maken. De stemming tijdens de borrel/nabespreking en gedurende het diner is keer op keer prima. Er wordt gelachen, er worden ervaringen uitgewisseld en de vragen met
betrekking tot het fotograferen worden behandeld. En tenslotte gaan we iedere avond voldaan naar onze kamers, waar de meesten met een grote grijns nog even de foto’s van die dag bekijken,
te oordelen naar de foto’s die laat op de avond nog even gedeeld worden in de whatsapp-groep.

Gedurende de week worden de volgende hutten bezocht: grote trap, gieren, blauwe eksters, havik, hop, steenuil, steppe roofvogels, rode patrijs safari, waadvogels, kleine torenvalk, valleihut,
Iberische klapekster, keizerarend en de bijeneters die – tot een ieders blijdschap – op tijd teruggekeerd waren uit Afrika. Ik breng nog een lange dag door bij de grijze wouw en zo zijn aan
het eind van de week alle hutten door een of meer deelnemers bezocht. Alleen de trip naar NP Monfragüe heeft door het enorme brede aanbod van hutten het onderspit moeten delven…

Door het volle programma zie je gedurende de week ook langzaam de vermoeidheid de groep binnen sluipen. We maken tenslotte lange en intensieve dagen die veel concentratie vragen. Maar
alle deelnemers zijn blij met de resultaten die we uiteindelijk allemaal hebben kunnen maken. Er is de komende tijd thuis nog voldoende uit te zoeken… het uitrusten moet nog even wachten!

Weer naar huis

Op zondag vliegen we zonder problemen naar huis en nemen we afscheid van elkaar. We kunnen terugkijken op een mooie week waarin we met elkaar plezier hebben gehad en mooie foto’s
hebben gemaakt.

Ben je door het lezen van deze blog ook enthousiast over deze fotoreis naar Spanje geworden en lijkt het je leuk om al die verschillende vogels voor je lens te krijgen? In september en januari vertrekt deze fotoreis weer.