Natuurwetenschapper Emanuele Biggi over natuurbehoud en het juiste perspectief om de kleine wereld te leren kennen

Emanuele is als kleine jongen al gefascineerd in de kleine wezens in onze wereld. Zodra hij kon lopen, ging hij in de tuin bij de kleuterschool op zoek naar insecten. Door aan struiken te schudden en de spinnen en insecten die eruit vielen in potjes te verzamelen, kreeg hij de kans om ze een paar dagen te onderzoeken alvorens ze weer los te laten. Zijn ouders bemerkten zijn passie en stimuleerden en steunden hem zonder enige druk. Door samen boeken te lezen, hielpen ze hem zijn kennis over geleedpotigen, amfibieën en reptielen te ontwikkelen.

Megalorremius leo, een zeldzame geleedpotige, foto Emanuele Biggi

Onbekend maakt onbemind

Tegenwoordig draait het werk van Emanuele om de instandhouding van de natuur. Hij probeert bij  mensen een nieuwe en frisse interesse in onze onbekende en bedreigde dieren op te wekken,  meestal in de minder bekende wereld van geleedpotigen, amfibieën en reptielen. Volgens  Emanuele kan je de mening van mensen niet veranderen zonder het perspectief van mensen te  veranderen; je kunt mensen niet dwingen om van iets te houden dat ze niet kennen.

Je kunt mensen niet dwingen om van iets te houden dat ze niet kennen! Liphistius malayanus, foto Emanuele Biggi

Om zijn doelen te bereiken bewandelt hij verschillende sporen; als natuuronderzoeker, als  natuufotograaf met de focus op natuurbehoud en als tv-presentator, die stil staat bij onze  natuurlijke wereld en wijst op de effecten van klimaatverandering. Bij al deze initiatieven stopt hij  veel energie in de wijze waarop hij de boodschap communiceert.

Op zijn website www.anura.it lezen we het volgende: ‘We leven op een uitgestrekte planeet vol  leven, dat wij vanwege onze afmeting maar ten dele waarnemen. Ik breek een lans voor het grote  deel van onze wereld dat feitelijk bestaat uit de kleintjes.’ Emanuele begrijpt dat niet iedereen de  tijd of de ambitie heeft om zijn buik op de grond te leggen en kennis op te doen van wat er rond  kruipt. Dus helpt hij ons een handje door deze kruipertjes met zijn foto’s uit te vergroten en tegelijk  hun rol in het ‘grote geheel’ uit te leggen, waarbij hij aangeeft dat deze kruipertjes belangrijk en  nuttig zijn. Hij gelooft in het idee dat we bang zijn voor wat we niet kennen. Door ons iets te leren

over de kleine wezens om ons heen, zorgt hij dat we niet meer bang voor ze hoeven te zijn en dat  we kunnen beginnen om ze te beschermen. Of op zijn minst zullen stoppen om ze plat te trappen!

Door ons iets te leren over de kleine wezens denkt Emanuele dat we niet meer bang voor ze zijn…

Als TV presentator praat Emanuele over onderwerpen als natuur en milieu, en toont hij een aantal  zeer mooie documentaires uit de hele wereld. Tijdens deze tv-show bieden Emanuele en zijn  partner ook een platform aan verschillende wetenschappers en ngo’s zoals WWF en Sea  Shepherd, zodat deze de kans krijgen om een breed publiek te informeren over hun werk, over  hun doelen en waarom deze doelen belangrijk zijn.

Emanuele realiseert zich dat wetenschappers niet altijd de tijd hebben en soms de vaardigheden  missen om te vertellen wat ze doen op een voor leken begrijpelijke manier. Dat is waar Emanuele  zijn rol pakt, omdat hij graag de kloof overbrugt tussen wetenschappers en de niet wetenschappelijke wereld. Hij legt uit wat voor werk wetenschappers in het veld doen en welke  ontberingen ze moeten doorstaan om tot resultaten te komen. En zo draagt hij bij aan het  ontrafelen van nepnieuws over wat er gaande is met onze planeet. Dit is tegenwoordig  buitengewoon belangrijk, omdat het nepnieuws ons dagelijks nieuws lijkt te overschaduwen en de  geluiden van klimaatsceptici met de dag luider worden!

Leeft vrijwel volledig onder water, de duikerklokspin (Argyroneta aquatica), foto Emanuele Biggi

De reddingsactie voor de grote wolfsspin in de Deserta Grande

Op de vraag naar voorbeelden van prestaties waar hij trots op is, wijst Emanuele op zijn vermeldingen en zijn bijdrage aan de dagelijkse tv-show. Maar zijn ogen sprankelen als hij begint te praten over zijn bijdrage aan het behoud van een bijna verdwenen geleedpotige.Trots vertelt hij over zijn reis naar het afgelegen eiland Deserta Grande, onderdeel van de Madeira-archipel (Portugal). Door zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen kreeg Emanuele toegang tot het eiland, alleen om de zeer zeldzame wolfsspin (Hogna ingens) te fotograferen. Deze spin leeft uitsluitend in een kleine vallei op het eiland. Door de introductie van konijnen en geiten, gevolgd door de introductie van een exotisch kruid genaamd Phalaris aquatica, raakte het lokale ecosysteem ernstig verstoord. Het leefgebied van de spin werd verwoest en het dier balanceerde op de rand van uitsterven.

Emanuele’s reis maakte duidelijk dat de spinnen populatie ernstig achteruit ging. Als gevolg hiervan begonnen de autoriteiten te praten over het behoud van deze specifieke wolfsspin. Zo werd de spin vermeld op de rode lijst van de IUCN. Vervolgens werden enkele van de spinnen naar de dierentuinen van Bristol gebracht, waar ze in gevangenschap werden gekweekt om ze weer in het wild vrij te laten. En op het Madeira-eiland Deserta Grande begonnen ze zijn natuurlijke leefomgeving te herstellen. Emanuele startte deze beweging en is – op een zeer bescheiden manier – trots op het succes tot nu toe, waardoor de zeer zeldzame wolfsspin op Deserta Grande niet is uitgestorven.

De zeer zeldzame wolfspin (Hogna ingens) op Deserta Grande, foto Emanuele Biggi